انواع مختلف پیپت ها چیست و چگونه در آزمایشگاه از آنها استفاده می شود؟
پیپت ها انواع مختلفی دارد که هر کدام برای کاربردهای خاص در آزمایشگاه طراحی شده اند. انتخاب نوع پیپت به محدوده حجم، دقت و هدف انتقال مایع بستگی دارد. در اینجا انواع متداول پیپت و موارد استفاده از آنها آورده شده است:
میکروپیپت ها: میکروپیپت ها برای جابجایی حجم کمی از مایعات، معمولاً در محدوده میکرولیتر (μL) استفاده می شوند. آنها برای کاربردهایی مانند زیست شناسی مولکولی، میکروبیولوژی و کشت سلولی ضروری هستند. میکروپیپت ها را می توان بیشتر به سه زیر دسته بندی کرد:
Micropipettes Volume Variable Volume Micropipettes: این ریزپیپت ها به کاربر این امکان را می دهند که حجم مورد نظر را در محدوده مشخصی تنظیم کند.
میکروپیپت‌های ولوم ثابت: برای یک تنظیم صدای ثابت طراحی شده‌اند.
میکروپیپت های چند کاناله: این پیپت ها دارای چندین کانال هستند که امکان انتقال همزمان چند نمونه را فراهم می کند.
پیپت های سرولوژیکی: پیپت های سرولوژیکی برای تحویل حجم بیشتری از مایعات، معمولاً از 1 میلی لیتر تا 100 میلی لیتر طراحی شده اند. آنها اغلب در تیتراسیون، رقیق سازی و کارهای آزمایشگاهی عمومی استفاده می شوند.
پیپت های حجمی: از پیپت های حجمی زمانی استفاده می شود که اندازه گیری های بسیار دقیق و دقیق یک حجم ثابت مورد نیاز باشد، مانند تهیه محلول های استاندارد.
پیپت پاستور: این پیپت‌های یکبار مصرف و بدون کالیبره هستند که برای انتقال حجم کمی از مایعات استفاده می‌شوند. آنها اغلب در آزمایشگاه های بیولوژیکی و بالینی استفاده می شوند.
بورت ها: بورت ها معمولاً در شیمی تجزیه برای تیتراسیون استفاده می شوند. آنها امکان افزودن کنترل شده یک تیترانت (محلول با غلظت شناخته شده) را به محلول نمونه تا زمانی که واکنش کامل شود، می دهند.
لامپ های پیپتینگ: لامپ های پیپتینگ برای کشیدن مایع به داخل پیپت با ایجاد مکش استفاده می شوند. آنها اغلب با پیپت پاستور و سایر پیپت های شیشه ای استفاده می شوند.
کنترل‌کننده‌های پیپتینگ: کنترل‌کننده‌های لوله‌کشی دستگاه‌های الکترونیکی هستند که به تنفس و پخش مایع با دقت کمک می‌کنند. آنها معمولاً در کارهای کشت سلولی و سایر کاربردهایی که نیاز به دقت و تکرار دارند استفاده می شوند.
Repeat Dispensers: Repeat dispensers برای توزیع مکرر و دقیق حجم خاصی از مایع طراحی شده اند که برای کارهای تکراری مانند رقت های سریال مفید است.
پیپت‌های جابجایی مثبت: از پیپت‌های جابجایی مثبت در هنگام کار با مایعات چسبناک یا فرار که ممکن است پیپت‌های جابجایی هوا را آلوده کنند، استفاده می‌شود. آنها با استفاده از یک پیستون یکبار مصرف یا مویرگی برای جابجایی فیزیکی مایع کار می کنند.
رقیق‌کننده‌ها: رقیق‌کننده‌ها پیپت‌های تخصصی هستند که برای خودکار کردن فرآیند رقیق‌سازی استفاده می‌شوند و اغلب در آزمایشگاه‌های بالینی و دارویی استفاده می‌شوند.
پیپت های جابجایی هوا: پیپت های جابجایی هوا، پیپت های همه کاره ای هستند که معمولاً برای کارهای کلی جابجایی مایعات استفاده می شوند. آنها با جابجایی هوا برای کشیدن و پخش مایعات کار می کنند.
سرنگ های گاز تنگ: در حالی که از نظر فنی پیپت نیستند، سرنگ های گاز بند اغلب در آزمایشگاه ها برای جابجایی دقیق و دقیق مایعات، به ویژه هنگام کار با گازها یا ترکیبات فرار، استفاده می شوند.
برای اطمینان از نتایج دقیق و قابل اعتماد، انتخاب نوع مناسب پیپت برای وظایف آزمایشگاهی خاص شما ضروری است. برای حفظ دقت پیپت‌ها، همیشه از روش‌های مناسب پیپت‌سازی و روش‌های کالیبراسیون پیروی کنید.

راه صحیح دفع نوک پیپت های استفاده شده به خصوص در هنگام کار با مواد خطرناک چیست؟
دور انداختن صحیح نوک پیپت های استفاده شده، به ویژه هنگام کار با مواد خطرناک، برای اطمینان از ایمنی پرسنل آزمایشگاه و جلوگیری از آلودگی بسیار مهم است. در اینجا چند دستورالعمل برای دفع ایمن نوک پیپت های استفاده شده، به ویژه در زمینه مواد خطرناک آورده شده است:
تفکیک: تفکیک زباله های خطرناک و غیر خطرناک. اطمینان حاصل کنید که نوک پیپت مورد استفاده با مواد خطرناک در یک ظرف یا کیسه جداگانه که برای زباله های خطرناک تعیین شده است قرار داده شده است. همیشه ظروف را به طور مناسب برچسب بزنید.
احتیاط های ایمنی: هنگام کار با مواد خطرناک، تمام پروتکل های ایمنی را رعایت کنید و از تجهیزات حفاظت فردی مناسب (PPE) مانند دستکش، روپوش آزمایشگاهی و عینک ایمنی استفاده کنید.
از یک ظرف ثانویه استفاده کنید: ظرف نوک پیپت های خطرناک را داخل یک ظرف ثانویه قرار دهید. ظرف ثانویه یک لایه محافظ اضافی است و به جلوگیری از هرگونه نشت یا نشت احتمالی کمک می کند.
کیسه‌های خطرناک بیولوژیک قرمز: اگر نوک پیپت‌های مستعمل آلوده به مواد بیولوژیکی (مانند خون، مایعات بدن، کشت‌ها) را دور می‌اندازید، از کیسه‌های خطرناک بیولوژیکی قرمز به عنوان ظرف اصلی استفاده کنید. این کیسه ها را محکم ببندید تا از هرگونه نشتی جلوگیری شود.
ظروف تیز: اگر نوک پیپت با اجسام نوک تیز (مثلاً سوزن) آلوده شده است، از یک ظرف مشخص شده برای دفع مواد تیز استفاده کنید. این برای جلوگیری از سوزن زدن یا صدمات تصادفی مهم است.
ظروف زباله های شیمیایی: برای نوک پیپت های آلوده به مواد شیمیایی خطرناک، روش های خاص آزمایشگاه خود را برای دفع زباله های شیمیایی دنبال کنید. به طور معمول، زباله های شیمیایی در ظروف طراحی شده برای زباله های خطرناک جمع آوری می شوند و بر این اساس برچسب گذاری می شوند.
اتوکلاو: برخی از آزمایشگاه ها ممکن است نوک پیپت های استفاده شده را قبل از دفع اتوکلاو کنند، به خصوص اگر در تماس با مواد بیولوژیکی بوده باشند. اتوکلاو تضمین می کند که هر عامل بیولوژیکی به طور موثر قبل از دفع استریل می شود.
سوزاندن: در برخی موارد، زباله های خطرناک، از جمله نوک پیپت های آلوده، ممکن است نیاز به سوزاندن داشته باشند. از مقررات محلی و سازمانی برای فرآیندهای سوزاندن پیروی کنید.
اسناد و مدارک: سوابق دقیق فرآیند دفع، از جمله انواع مواد، تاریخ دفع و هرگونه اطلاعات ایمنی مربوطه را نگهداری کنید. این مستندات در صورت ممیزی یا بازرسی ایمنی کمک می کند.
انطباق: اطمینان حاصل کنید که روش های دفع شما با مقررات محلی، ایالتی و فدرال در مورد دفع زباله های خطرناک مطابقت دارد. مناطق مختلف ممکن است دستورالعمل ها و الزامات خاصی برای دفع زباله های خطرناک داشته باشند.
آموزش: ارائه آموزش مناسب به پرسنل آزمایشگاه در مورد حمل و دفع ایمن مواد خطرناک، از جمله نوک پیپت های استفاده شده.
روش های اضطراری: اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه از روش های اضطراری در صورت ریزش یا حوادث در حین دفع آگاهی دارند.
برای ایجاد پروتکل های خاص برای دفع زباله های خطرناک، از جمله نوک پیپت های استفاده شده، ضروری است که با مسئول ایمنی آزمایشگاه یا بخش ایمنی و بهداشت محیطی خود مشورت کنید. رعایت مقررات ایمنی برای حفظ محیط کار ایمن در آزمایشگاه بسیار مهم است.