سازگار با محیط زیست لوازم پلاستیکی آزمایشگاهی در واقع در افق هستند، و علاقه و سرمایه گذاری رو به رشدی برای توسعه جایگزین های پایدار برای آزمایشگاه های پلاستیکی سنتی وجود دارد. چندین رویکرد در حال بررسی است تا مواد پلاستیکی آزمایشگاهی سازگارتر با محیط زیست باشد:
مواد زیست تخریب پذیر: محققان در حال بررسی استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر مشتق شده از منابع تجدیدپذیر، مانند مواد گیاهی یا محصولات تخمیر میکروبی، برای ایجاد مواد پلاستیکی آزمایشگاهی هستند. این پلاستیک های زیست تخریب پذیر این پتانسیل را دارند که به طور طبیعی در طول زمان تجزیه شوند و اثرات زیست محیطی آن ها را در مقایسه با پلاستیک های سنتی کاهش دهند.
پلاستیک های قابل بازیافت: تلاش ها برای تولید مواد پلاستیکی آزمایشگاهی در حال انجام است که بازیافت آنها در پایان عمر آسان تر باشد. این شامل طراحی محصولات با ترکیب مواد ساده تر، اجتناب از مواد مخلوط و اطمینان از سازگاری با زیرساخت های بازیافت موجود است.
راه حل های قابل استفاده مجدد: برخی از شرکت ها در حال بررسی جایگزین های قابل استفاده مجدد برای ظروف پلاستیکی یکبار مصرف، مانند ظروف شیشه ای بادوام یا ظروف فولادی ضد زنگ هستند. این راه حل ها با ترویج استفاده مجدد به جای مصرف یکبار مصرف، به کاهش ضایعات پلاستیکی و به حداقل رساندن ردپای زیست محیطی تحقیقات آزمایشگاهی کمک می کنند.
سیستمهای حلقه بسته: رویکردهای نوآورانه شامل پیادهسازی سیستمهای حلقه بسته برای لوازم پلاستیکی آزمایشگاهی است، که در آن محصولات پس از استفاده جمعآوری، تمیز و نوسازی میشوند تا طول عمر خود را افزایش داده و نیاز به مواد جدید را کاهش دهند. این مدل اقتصاد دایره ای باعث ارتقای بهره وری منابع و کاهش ضایعات در تنظیمات آزمایشگاهی می شود.
کامپوزیت های مبتنی بر زیست: محققان در حال بررسی استفاده از مواد کامپوزیت مبتنی بر زیست هستند که پلیمرهای تجدیدپذیر را با الیاف یا پرکننده های طبیعی ترکیب می کنند تا مواد پلاستیکی آزمایشگاهی پایدارتری ایجاد کنند. این کامپوزیت های زیستی عملکرد محیطی بهبود یافته ای را ارائه می دهند در حالی که عملکرد و دوام پلاستیک های سنتی را حفظ می کنند.
تولید کربن خنثی: برخی از شرکت ها متعهد به فرآیندهای تولید کربن خنثی برای مواد پلاستیکی آزمایشگاهی، جبران انتشار گازهای گلخانه ای از طریق سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر، پروژه های ترسیب کربن، یا سایر طرح های پایداری هستند.
اصول شیمی سبز: پذیرش اصول شیمی سبز در طراحی و تولید لوازم پلاستیکی آزمایشگاهی شامل به حداقل رساندن استفاده از مواد شیمیایی خطرناک، کاهش مصرف انرژی و منابع، و اولویت دادن به مواد و فرآیندهای بی خطر برای محیط زیست است.
در حالی که مواد پلاستیکی آزمایشگاهی سازگار با محیط زیست هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند، نیاز به پرداختن به اثرات زیست محیطی زباله های پلاستیکی در تحقیقات علمی به طور فزاینده ای وجود دارد. با ادامه نوآوری و همکاری در سراسر دانشگاه، صنعت و بخشهای دولتی، جایگزینهای پایدار برای ظروف آزمایشگاهی سنتی پلاستیکی احتمالاً در آینده نزدیک به طور گستردهتری در دسترس خواهند بود و به آینده سبزتر و پایدارتری برای تحقیقات آزمایشگاهی کمک میکنند.